- လူတိုင္း၊ လူတိုင္းက ကိုယ့္ေမြးေန ့ကို တၿခားလူေတြက အသိအမွတ္ၿပဳေပးတာ လိုခ်င္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ အထူးသၿဖင့္ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့လူေတြဆီကေပါ့။ တကယ္လို ့ မ်ား အသိအမွတ္မၿပဳၾကဘူးဆိုရင္ ဘယ္လိုခံစားရမွန္း အသက္ၾကီးေတာ့မွ နားလည္ခံစားမိတယ္။
- မ်ားေသာအားၿဖင့္ လူေတြကေတာ္ေတာ္အတၱၾကီးၾကတယ္။ ကိုယ့္ေမြးေန ့ကိုပဲ အသိအမွတ္ ၿပဳေပးတာ လိုခ်င္ၾကၿပီးေတာ့ သူမ်ားေမြးေန ့ကို အသိအမွတ္ၿပဳေပးဖို ့
၀န္ေလးေနၾကတယ္။ ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကတယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီက ကိုယ့္ေမြးေန ့ ကို အသိအမွတ္ၿပဳေၾကာင္း မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ၾကားလိုက္ရတဲ့အခါ ဘယ္ေလာက္ထိ၀မ္းသာ လဲဆိုတာ မသိၾကဘူး။ ၀မ္းသာ တာထက္ပိုတဲ့ ၾကည္ႏူးမွုလိွဳင္းတံပိုးေလး လွုပ္ခတ္သြား တာကို ခံစားဖူးသူမွ သိမွာပါ။ ခံစားဖူးသူမွ နားလည္ႏိုင္မွာပါ။ ခံစားဖူးသူမွ ယံုၾကည္ႏိုင္ မွာပါ။
- အသက္အရြယ္ရလာတာနဲ ့အမွ် သူမ်ားေမြးေန ့ကို အသိအမွတ္ၿပဳေပးရတာ မပ်က္ကြက္ရေအာင္ ဂရုစိုက္ခဲ့တယ္။ ရင္ထဲကေန လွိဳက္လိွဳက္လွဲလွဲ အသိအမွတ္ ၿပဳေပးခ်င္တယ္။ အသက္ၾကီးၾကီး၊ ငယ္ငယ္ အသိအမွတ္ၿပဳေပးခ်င္တယ္။ ၀မ္းေၿမာက္
၀မ္းသာနဲ ့ သူတို ့ရဲ ့ႏွစ္သစ္ကို ၾကိဳဆိုေပးခ်င္တယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေ၀းေ၀း၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခက္ခဲ၊ခက္ခဲ ေမြးေန ့ကိုၾကိဳသိခဲ့မွေတာ့ ရင္ထဲက ေစတနာနဲ ့ကို ဘယ္ေလာက္ပဲ ကုန္ကုန္လုပ္ေပးခ်င္တယ္။ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ၀မ္းေၿမာက္ မွုေလးရသြားေစခ်င္လို ့ပါ။
- ဒီႏွစ္မၾကံဳရင္ေတာင္ ေနာက္ႏွစ္ကို လုပ္ေပးလို ့ရေသးတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ မၾကံဳရင္ေတာင္ ေနာက္တစ္ႏွစ္ကို လုပ္ေပးလို ့ရေသးတယ္။ ကိုယ္ေစတနာ၊ ေမတၱာရွိတဲ့ လူတိုင္းကိုေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ... အစားထိုးလို ့မရတဲ့ ဆံုးရံွဴးမွုၾကီးတစ္ခုကို လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကေန ရရွိခဲ့တယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ ဆံုးရွံဴးမွုၾကီးေပါ့။
- မသိတတ္ခဲ့တဲ့ အသက္အရြယ္ကေနၿပီး သိတတ္တဲ့ အသက္အရြယ္အထိ အမွတ္တမဲ့ေနၿဖစ္ခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ရဲ ့မွတ္ဥာဏ္အတြက္လည္း ေနာင္တရလို ့မဆံုးဘူး။
ဘာလို ့မ်ားေမ့ေလ်ာ့ေနမိပါလိမ့္လို ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးခြန္းထုတ္ေပါင္းလည္း မနည္းဘူး။ တကယ္ဆိုရင္ ... မၿဖစ္သင့္ဘူး။ သူမ်ားေတြရဲ ့ ေမြးေန ့ကို အသိအမွတ္ၿပဳတာ မပ်က္ကြက္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနရင္းက ကိုယ့္အခ်စ္ဆံုးလူရဲ ့
ေမြးေန ့ကို (သိရဲ ့သားနဲ ့) ဘာလို ့ပ်က္ကြက္မိလဲ မသိ။
- ခုခ်ိန္က်မွ "ခ်စ္လွပါေခ်ရဲ ့ ..." လို ့အၾကိမ္ၾကိမ္ ေၿပာဆိုေနေပမယ့္ သိႏိုင္ေတာ့တာမွ မဟုတ္တာ။ တကယ္ဆို အတူတူေနခဲ့စဥ္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ေၿပာၿပသင့္တယ္။ ရင္ထဲကေတာင္မကဘဲ ႏွဳတ္ကဖြင့္ဟသင့္တယ္။ သိေအာင္ေရရြတ္သင့္တယ္။
ေမြးေန ့လက္ေဆာင္အၿဖစ္ အသိအမွတ္ၿပဳေပးစရာ ကိုယ့္လက္ထဲမွာ ဘာတခုမွမရွိေတာင္ အနမ္းတခုပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ဆက္သသင့္တယ္။ တကယ္ဆိုရင္ ၿဖစ္သင့္တာေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ မၿဖစ္ႏိုင္ေတာ့တာေတြလည္း အမ်ားၾကီးပဲေပါ့။
- ၿဖစ္မလာႏိုင္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္က်မွ သတိရေနလို ့ကေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ ေသာကအၿပင္ ဘာမ်ားရႏိုင္မွာမို ့လို ့လဲ။ အပိုလက္ေဆာင္အၿဖစ္ ၀မ္းနည္းမွုမ်က္ရည္ေတြ စီးဆင္းလာရံုေပါ့။ သူမ်ားေတြကို ၾကည့္ၿပီး အားက်လာရံုေပါ့။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဆထက္တစ္ပိုး ၀မ္းနည္းလာရံုေပါ့။ ဒါေတြ၊ ဒါေတြကို သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၀မ္းမနည္းေအာင္မတားဆီးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ရဲ ့စိတ္ေတြကို အတိတ္ထဲကေန ဆြဲမထုတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ပစၥဳပၼန္ကို ဆြဲမပို ့ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါေတာင္
အတိတ္ရဲ ့အေနအထားက ကိုယ့္အနားမွာ ရိွမေနေသးလို ့သာပဲ။ ရွိမ်ားရွိရင္ေတာ့ ရုန္းထြက္ႏိုင္ပါ့မလား??
5/5/4
No comments:
Post a Comment